بیحسی اپی دورال با استفاده از کتامین در سگ

استفاده از بیحسی اپی دورال در سگ به منظور انجام اعمال تشخیصی و درمانی در نواحی خلفی و بطنی متدوال می باشد . علیرغم اینکه لیدوکائین به عنوان داروی انتخابی جهت ایجاد بیحسی اپیدورال شناخته شده است ، امروزه با استفاده از سایر داروها از جمله آگونیستهای گیرنده های a2 مانند زایلازین و یا داروهای بیهوش کننده عمومی کتامین هیدروکلراید در گونه های مختلف مطرح بوده است . دراین تحقیق نتایج به کارگیری داروی کتامین هیدروکلراید 10 درصد در ایجاد بیحسی اپی دورال در سگ و نیز اثرات آرامبخشی و قلبی – عروقی این دارو مورد بررسی قرار می گیرد . برای این منظور در پنج قلاده سگ ابتدا اقدام به تزریق اپی دورال لیدوکائین 2 درصد حاوی اپی نفرین 3600/0 درصد به میزان 1 میلی لیتر به ازای 5/4 کیلوگرم وزن بدن دام و متعاقب آن با یک هفته فاصله اقدام به تزریق اپی دورال کتامین هیدروکلراید 10 درصد مطابق با حجم داروی لیدوکائین 2 درصد محاسبه و پس از رقیق نمودن با نرمال سالین 9/0 درصد مورد استفاده قرار می گرفت . قبل و بعد از تزریق داروها اقدام به ثبت پارامترهای حیاتی و چگونگی وضعیت رفلکسهای حسی و حرکتی گردید . میانگین تعداد ضربان قلب ، قبل ( 63/9 ? 4/82 ) و بعد ( 56/7 ? 2/91 ) از تزریق اپی دورال کتامین هیدروکلراید 10 درصد و همچنین میانگین زمان شروع بیحسی و نیز طول زمان تداوم بیحسی متعاقب تجویز اپی دورال دو داروی فوق الذکر در حیوانات مدل ، اختلاف آماری معنی داری را نشان می دادند ( 05/0 < P) . بروز اثرات تضعیف ملایم CNS(Sedation ) و ضد دردی ( Analgesia) متعاقب تجویز اپی دورال کتامین هیدروکلراید 10 درصد از دیگر یافته های این تحقیق بوده است. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق و نیز بروز اثرات آرامبخشی و تسکینی در حیوانات مدل ، می توان استفاده از کتامین هیدروکلراید 10 درصد را برای ایجاد بیحسی اپی دورال به منظور انجام اعمال تشخیصی و درمانی ، در مواردی که به علت وجود شرایط ویژه امکان ایجاد بیهوشی عمومی میسر نباشد ، توصیه نمود .